İnancıma ve sana saygı duyuyorum her ne pahasına olursa olsun…
Böyle olmasa idi aldığım nefese bir kurşun ile son verebilir sonsuz hayata ulaşabilirdim.
Yapmıyorum… Neden biliyor musun? Allah’ı sevdiğimden ona saygı duyduğumdan ve seni de benimle beraber yarattığı için.
Sense bunu anlamakta zorlanıyor ve kavramak, içine çekmek istemiyorsun.
Ne ile kendini üstün gördüğünüde çözemiyorum.
Her insana tek tek bakıyorum ve onların birer insan olduğunu görmek isterken, sen nerelerdesin ve kiminlesin…
Hadi gel insanlık bu tarafta diyorum, sen tam aksi yönde gitmeye devam ediyorsun.
Bazen çılgın mısın? diyesim var sana, doğrudan ve direk yüzüne…
Senin sanatın ile benim sanatım da hiç bir fark olmamasına rağmen sen ayrımcılığa devam ediyorsun.
Bak bir etrafına ne göreceksin, insan yığıntısından başka ne var…Göremediğin o kadar çok şey var ki çünkü kalp gözü ile bakmıyorsun.
Bense gözlerimi kapatıp karanlıkta ışığı arıyorum…
Kalbimi ortaya atıp ona bakan var mı diye görmek istiyorum.
Hani derler ya tüm dünyayı içime gömdüm bir tek sen kaldın içimde olmayan.
Sana seni anlatmak için o kadar çok düşündüm ki, bildiğim tüm kelimeleri harmanladım ve bazılarını sırf sen anlayasın diye seçtim.
Ama sen yine yoksun…
Senin yokluğunda bana gelen her şey sadece senin için.
Var mı başka duymak istediğin…veya okumaktan aciz gözlerinin uyanması ve ışığı aramısı için.
Ne pahasına olursa olsun sana saygı duyuyor ve inancımı seviyorum…
Mehmet Arkın Gürbüz